magic-land.pl

Klasa piąta zamykała swój tydzień nauki zajęciami z obrony przed czarną magią na ostatniej lekcji w piątkowe popołudnie. Dość niefortunny czas jak na zajęcia wymagające dużego skupienia, ponieważ uczniowie mentalnie rozmyślali już nad nadchodzącym weekendem, dlatego profesor Fessonhay zawsze na tych piątkowych zajęciach próbowała zorganizować dla nich coś naprawdę ekscytującego i specjalnego. Dlatego gdy uczniowie zaczęli wchodzić do klasy, profesor Santina stała już na środku klasy w wygodnej szacie z różdżką w dłoni. Gdy wszyscy piątoklasiści byli już mniej więcej obecni, profesor OPCM powitała ich.

— Witajcie na kolejnej lekcji obrony przed czarną magią drodzy piątoklasiści! Wiem, że weekend już niebawem, ale mam dla was dzisiaj coś co mam nadzieję wam się spodoba! — Powiedziała, obserwując jak uczniowie odkładają swoje szkolne torby z książkami na ławki, które stały już upchane przy ścianach klasy po zajęciach z szóstą klasą. — Temat dzisiejszych zaklęć: Reducto w kontekście obrony i ataku. Zaklęcie dobrze wam znane, służące do niszczenia przedmiotów i usuwania przeszkód. Na dzisiejszych zajęciach będziemy rzucać te zaklęcie na poruszające się w waszą stronę obiekty, tak żeby było ciekawie — powiedziała i puściła szybkie oczko do osób stojących najbliżej niej. Ruszyła w stronę schowka i po chwili wróciła z niego wraz z dość pokaźnych rozmiarów skrzynią, która lewitowała przed nią za pomocą zaklęcia, które podtrzymywała nauczycielka. Postawiła ją z przodu klasy, a potem kazała im ustawić się w kolejce.

— Każdy z was po kolei będzie miał szansę zmierzyć się z ruchomymi obiektami. Na każdy rzucacie Reducto, zademonstruję wam — powiedziała, po czym stanęła na szczycie kolejki, otworzyła za pomocą zaklęcia wieko skrzyni, z której natychmiast zaczęły wylatywać średniej wielkości piłki przypominające tłuczki, ale nie były aż tak twarde. Szybkie zaklęcie Reducto rzucone na każdy z nich i rozpadały się w drobny pył. — Jeśli nie uda wam się trafić, kule zostały zaczarowane tak, aby trafić w was. Tak dla większej motywacji. Zaczynajmy! — powiedziała, a potem kazała każdemu uczniowi po kolei zmierzyć się z serią zaczarowanych kul, które jeśli trafiły w nich, zostawiały bolesnego siniaka. Nic bardzo poważnego, ale na pewno nic przyjemnego.

Saoirse na kilku ostatnich, piątkowych lekcjach żyła już weekendem rozmyślając na temat odwiedzin w magicznej wiosce Hogsmeade następnego dnia. Kiedy przyszedł czas ostatniej lekcji była już dość znudzona, szczególnie że przedostatnia lekcja była raczej nudnawa i pełna teorii. Obrona przed Czarną Magią zawsze była dla niej interesująca, dlatego nieco się ożywiła. Wraz z Leslie szły korytarzem do klasy rozmawiając o nadchodzących zajęciach, a kiedy weszli do środka nauczycielka już czekała na nich na środku klasy.
Brak ławek oznaczał jedno: zajęcia praktyczne. Ślizgonka ucieszyła się od razu, bo znacznie bardziej wolała rzucanie zaklęć niż ślęczenie nad książką i słuchanie o jakichś czarno-magicznych chimerach czy wilkołakach, które także niestety musieli omawiać na zajęciach z profesor Santiną. Nauczycielka zademonstrowała im co będą dzisiaj robić i jak używać zaklęcia Reducto wobec poruszających się w ich stronę obiektów i przeszkód. Zapewne przydatne w pojedynku, kiedy ktoś będzie próbował ciskać w jej stronę ciężkimi przedmiotami.
Ustawiła się w kolejce mniej więcej w środku i obserwowała jak inni uczniowie próbują poradzić sobie z pociskami lecącymi w ich stronę. Jedni sobie radzili, inni obrywali w głowę, tułów i inne części ciała, w które zostali trafieni. Bardzo przy tym syczeli i wydawali z siebie dźwięki świadczące o tym, że jest to raczej uciążliwe i już wiedziała, że nie chce oberwać. Za każdym razem kiedy zaś ktoś inny dostawał kulą w łeb, Saoirse patrzyła na Leslie z tą swoją zwyczajową, prześmiewczą miną. Młoda Moran uwielbiała nabijać się ze swoich rówieśników, szczególnie kiedy działa im się krzywda. Kiedy przyszła jej kolej, stanęła naprzeciw tej skrzyni w odpowiedniej odległości w pełnej gotowości. Gdy pierwszy pocisk wystrzelił w jej stronę, wyciągnęła różdżkę przed siebie i rzuciła:
— Reducto! — Po tym zaklęciu kula rozleciała się w drobny pył, a opad z niej oraz siła zaklęcia aż zmierzwiła jej włosy. Saoirse była bardzo zadowolona, ale nie miała czasu świętować, bo kolejny pocisk już leciał wprost na jej głowę. — Reducto! Reducto! Reducto! Reducto! Reducto! — Ciskała zaklęcia w kolejne pociski, a każdy z nich rozpadał się na drobny pył, rozsypując dookoła w sali. Kiedy skończyła się jej kolej, spojrzała na swoje dłonie nieco zdziwiona tym efektem, a potem ukłoniła się w stronę nauczycielki. Usłyszała pojedyncze klaskanie za swoimi plecami, które uskuteczniała jej przyjaciółka Leslie. A potem udała się na bok klasy aby obserwować poczynania pozostałych uczniów z zaklęciem Reducto.

Gdy zegar zbliżył się już o kilka minut do zakończenia godziny lekcyjnej, profesor Fassonhay klasnęła głośno w dłonie dając tym samym uczniom znać, że ćwiczenia zaklęcia zostają zakończone. Gdy miała już uwagę wszystkich zebranych, odezwała się do uczniów:
— Bardzo dobry postęp na dzisiejszych zajęciach moi drodzy. Tym, którym się udało - gratuluję. Tym, którzy nadal mają problemy z zaklęciem radzę ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Nie zniechęcajcie się, to nie są proste zaklęcia — powiedziała, rozglądając się po twarzach zebranych w klasie. — Lekcja zakończona, możecie iść — dodała jeszcze, a potem uczniowie opuścili klasę obrony przed czarną magią.

Podsumowanie lekcji:
Ravenclaw: +10 punktów
Slytherin: +10 punktów