magic-land.pl

No więc kto nie zna historii o tej „niby” zbrodni na cesarskiej rodzinie? Szczególnie że prapraciocio-babcia Grishy — Anastazja po tym wszystkim lekko zwariowała i uciekała ze św. Munga za każdym razem, gdy ktoś ją chciał dla jej własnego bezpieczeństwa (i bezpieczeństwa całego czarodziejskiego świata) w nim zamknąć, po czym biegała radośnie po mugolskim świecie opowiadając, że jest niezniszczalna? Pisali o tym potem książki, mugole nagrywali filmy animowane…
Prawda jest taka, że rodzina Romanov od zawsze była magiczna. Od zarania dziejów, gdy jeszcze nie mieli nawet nazwiska, bo nikt nie myślał, że to w ogóle potrzebne. Pewnego dnia stwierdzili jednak, że poszanowanie wśród czarodziejskiej społeczności im nie wystarczy i zapragnęli trochę porządzić, dlatego w 1613 Michail Romanov rzucił zaklęcie imperiusa na członków soboru ziemskiego, a potem udawał, że musi się zastanowić, czy jest w ogóle godny objęcia tronu tak wspaniałego cesarstwa, jakim była wtedy Rosja.
I tak sobie rządzili, ukrywając przed mugolskim światem fakt, że są czarodziejami, dopóki ówczesny Minister Magii nie stwierdził, że to jest jednak gruba przesada i trzysta lat rządów stanowczo wystarczy. A że ostatni z carów już był delikatnie sprawowaniem swoich mugolskich obowiązków znudzony, to chętnie przystał na odegranie scenki z tym, pożal się Merlinie, „morderstwem” i z całą rodziną przeniósł się do Londynu, gdzie mógł skupić się na podreperowaniu wątłego zdrowia swojego syna — Aleksego.
I tu przechodzimy do tak zwanych „nowych lat” w historii rodziny Romanov. Lat, w których oficjalnie nie istnieli (dla mugoli), mając się bardzo dobrze po tej drugiej stronie świata. Osiedlili się w mieszkalnej części Londynu i byli częstymi gośćmi ulicy Pokątnej, wydając majątek zgromadzony na przestrzeni lat w Londyńskich sklepach i barach. Z rodziny niezwykle zamożnej stali się rodziną po prostu bogatą, aż w końcu nie zostało im praktycznie nic z cesarskiej fortuny. Ojciec Grishy ZMUSZONY był podjąć pracę — wybrał kaletnictwo (Kupujcie skórzane markowe torebki — skóra salamandry 60 sykli, skóra testrala 50 galeonów, skóra smoka jedyne 1000 galeonów — okazja), by zapewnić rodzinie przynajmniej podstawowe warunki do życia.
Paradoks więc jest taki, że choć Grisha wychował się w pałacu, to był to pałac pusty, z zaledwie jednym, smutnym skrzatem domowym. Rodzina Grishy nie spędzała wakacji w Egipcie, ich skrytka w Gringotcie była praktycznie pusta, a sam Grisha nie wydawał majątku w sklepie Zonka, bo go zwyczajnie nie było na to stać. Czy to mu jednak przeszkadza w wywyższaniu się? Był w końcu potomkiem carów. Wywyższanie się ma we krwi.

Grisha uczy się dobrze. Doskonale wie, że jeśli chce odzyskać majątek i dobre imię rodziny musi skupić się na zdobywaniu wiedzy, choć nie do końca wie jeszcze, w jaki sposób uda mu się osiągnąć swoje cele. Na razie skupia się na zaliczaniu egzaminów i koleżanek.

W przyszłości cicho marzy o zostaniu prawnikiem, ale takim z gatunku najlepszych prawników na świecie. Nikomu (nawet, a może zwłaszcza Borisowi) o tym nie powiedział, że tak naprawdę chciałby zostać sędzią w Wizengamocie. Chciałby poznać miłą dziewczynę, której spłodzi całą gromadę Romanovów i będą sobie mieszkać w dużym domu na wzgórzu Doliny Godryka. Całkiem klawy plan, czyż nie?